( توصیه میکنم دابوت را کامل بشناسید چون دابوت در اصل مکتبی برای تغییرات فردی/روشهای اندیشیدن/خلاقیت و اختراع/بهره وری سازمانی ومکتبی از روانشناسی مدرن محسوب می شود نه متافیزیک.)
سابقا تا آنجا پیش رفتیم که کالبد اختری می تواند با تمرین زیاد زیر کنترل اراده قرار بگیرد و مباحثی در این باب که چگونه با تحریک های آگاهانه آن رااز بدن جدا سازیم وفهمیدیم کسانی که در مورد آگاهی در خواب تمرین کرده باشند نتایج بسیار مؤثرتری می بینند ولی به هرحال این روش برای هر شخص تازه کاری هم مفید و عملی می باشد.
پس آماده باشید تا آگاهی جدیدی در برونفکنی اختری بدست آورید.
حالتی که ما از آن سود می جوئیم حالتی است که اصولا مردم از آن به آسانی می گذرند.
غالبا همه قبل از به خواب رفتن در حالتی قرار میگیریم که آن را هیپنوگوجیک می نامند. . که در واقع این مرحله از به خواب رفتن مرزی میان خواب و بیداری است. در این حالت ما شروع به دیدن تصاویر جسته و گریخته می کنیم تصاویری که به تفکرات روزمره و یا نهفته در نا خود آگاه ما دارد.دیدن این تصاویر در واقع نشانه این است که ما در حال به خواب رفتن هستیم.
اگر چه هنوز به بیداری خودمان مطمئن هستیم ولی کاملا آگاه نیستیم. بعد از گذر این حالت است که ما به خواب می رویم.
همانطور که گفتم مردم به راحتی از آن می گذرند.در حالی که دانشجوی متافیزیک برای برونفکنی از آن استفاده خواهد کرد.ما پس از گذر از این مرز آگاهی خودمان را از دست می دهیم.آگاهی از آن نوعی که ما در هنگام بیداری داریم و به وضعیت خودمان یعنی بیداری واقف است.درادامه دادن این آگاهی پس از گذشتن مرز میان خواب و بیداری در واقع اگر ما موفق به آگاه ماندن پس از به خواب رفتن بشویم به راحتی می توانیم شاهد یک برونفکنی کاملا طبیعی باشیم که در آن کالبد اختری که بخشی از هاله نورانی است در خارج از بدن به حالت آزاد در آمده و کالبد اختری ما در تبع آن ازبقیه کالبدهای انرژی آزاد می گردد البته اکثریت مردم متوجه این مرحله نمی شوند. چون در هنگام برونفکنی مرحله ای وجود دارد که ما در آن آگاهی را از دست خواهیم داد و آن در هنگام جداشدن از بدن است.
پس از جدا شدن ما دوباره آگاه خواهیم شد. این مرحله بسیار کوتاه است و خیلی ها متوجه آن نخواهند شد. حال ما به دنبال این هستیم که چگونه برخواب غلبه کنیم؟
روش های بسیار موثری ابداع شده که می توانیم از آنها استفاده کنیم. یکی از این روش ها به این صورت است که هنگام خواب( ترجیحا بایدخسته بوده ونیاز به خواب داشته باشیم . آخرشب بهترین موقع است.) و در حالی که دراز کشیده ایم و در حال به خواب رفتن به یک تصویراختیاری فکر کنیم.
تصویری را انتخاب کنید که که واقعا دلخواه شماست و به اندازه کافی به آن علاقه داشته باشید که بتوانیدروی آن تمرکز نموده و در ذهنتان فکرکنید و آن را با چشم درون ببینید. برای مثال تصویرمحلی قدیمی که از آن خطره خوب دارید وبه آن علاقمندید.یا هر چیز که از قبل در ذهن شما ماندگار باشد.
دلیل انتخاب کردن تصویر برای این روش به این دلیل می باشد که در این مرحله که شما به این کار مشغول هستید با مرحله ای که پشت سر خواهید داشت و آن هم از تصاویر تشکیل شده شباهت بسیاری وجود دارد و باعث خواهد شما بتوانید آگاهی خودتان را حفظ کرده و از مرز میان خواب و بیداری(هیپنوگوجیک) رد شوید و همچنین آگاه بمانید.
برای این تمرین فقط وقتی به تخت خواب بروید که که احساس خواب در شما زیاد باشد و بتوانید این کار را شروع کنید. بعد از آن شما بایدحواستان به نگاه داشتن این تصویر ذهنی باشد و بتوانید این کار را به خوبی انجام دهید.
شما باید این کار را همچنان ادامه دهید به هر میزان زمان تا شما به خواب فرو روید. بعد از آن که بدن شما به خواب رفت و شما هنوز آگاه بودید می توانید از بدنتان خارج شوید .در این مرحله می توانید یک دستتان را بالا نگه دارید که در صورت خواب رفتن سقوط کند و شما را بیدار کند.اگر این طور شد باز هم دست را بالا برده و بخوابید. خیلی ها ممکن است برایشان سوال باشد که چطور از بدنمان بیرون بیاییم؟
شما می توانید مثل این که از تخت خواب بلند می شوید دستتان را روی تخت بگذارید و آهسته بلند شوید و سر پا بایستید. یا می توانید به یک سمت بغلتید و دوباره سر پا بایستید .
(یادتان باشد که تمام مراحلی که در کلاس گفته شد را ابتدا به کار بگیرید چون این فقط یک روش مکمل است)
همچنین می توانید به آسانی اراده کنید و تصور کنید که در حال ارتفاع گرفتن از جسمتان هستید یا دارید از قسمت پاهایتان خارج می شوید و از جسمتان دور می شوید .
البته سعی کنید برای انجام راحت این مرحله تجسمات گفته شده کاملا انجام شود و چشمها بسته باشند. این فقط برای راحتی شماست و باز کردن چشمها در حین بیرون آمدن از بدن هیچ خطری ندارد . رمز موفقیت این روش نیاز شما به خواب/تحریکات قبلی و تمرکز داشتن شماست( البته نباید دیگر زیادی هم خواب آلود بود. ) و دیگری موفقیت در نگاه داشتن تصویر در ذهن تا آخرین مرحله و هنگام رد شدن از مرز میان خواب و بیداری است.
فکر می کنم برای این جلسه تا همین اندازه کافی باشد.تمرین ها را انجام دهید تا درس بعدی.
اما کمی هم به دابوت بپردازیم:
بچه های مربی سعی کنید سایت ها و وبلاگها تون را زود به زود به روز کنید که عقب نمونیم.
سایت جدید دابوت:www.dabootpedia.com
فرانسیس بیکن فیلسوف و نویسنده انگلیسی قرن شانزدهم اظهار داشته است"مطالعه انسان را کامل می کند"
بچه ها مطالعه قدرت تصور را تغذیه میکند ولی یادتان باشد برای اینکه حد اکثر استفاده از مطالب را ببریم
باید مطالب مناسب انتخاب کنیم.مرتبا از خود بپرسیدآیا این مطلب تمرین خوبی برای مغز خلاق من فراهم می آورد؟
بچه ها می دانید چرا عقب مانده ایم؟چون مطالعه نداریم.چون اهل تفکر نیستیم. چون پیتزا را بیشتر از کتاب دوست داریم.
دابوت را غربیان رنسانس علوم رفتاری نامیده اند.سخنرانی های حقیر را حداقل در چند دانشگاه معتبر جهان شنیده اند و تائید کرده اند.
کتابهای نوشته شده ام نایابند.
تیمهای ورزشی و سازمانهای فراوانی را متحول کرده ام.
سازمانی بین المللی تاسیس کرده ام که به زودی دانشگاه دابوت هم ثبت خواهد شد و ...
امشب دور از شما با خودم می اندیشم که من کی هستم؟
هیچ...هنوز آدم هم نشده ام. هنوز هم همان نادانی هستم که در راه تکامل وا مانده ام.
کتابهای بسیاری است که نخوانده ام و استادان بسیاری هستند که به دستبوسشان نرفته ام.
چه تحقیقاتی که هنوز روح من هم از آنها بی خبر است.
وچه مردانی که من از آنها عقبم .
هجرت یک خوبی که دارد همین است که آدم به خودش می آید.
تا بجنبیم کوس اجل به صدا در آمده و ما عزم رحیل نتوانیم.با پای لرزان... یادتان هست که گفتم ما مرد راه نیستیم همان بهتر که برویم کشکمان را بسابیم؟
مطالعه کنید.کتاب تجلی دانایی خدا روی زمین است. مطالعه راه میان بر تکامل است.من پر بار ترین نوع خواندن را بیوگرافی بزرگان دنیا میدانم.
از همین الان شروع کنید به خواندن ...
اگر این کار را انجام دهیم دیگر عقب نخواهیم بود.
دیگر هر لفاظ و کلاهبرداری نمی آید با رمالی و مهره مار و شعار وقرآن درمانی وفال قهوه و سنگ درمانی سرمان کلاه بگذارد وهر روزمان بدتر از دیروزمان باشد.بنا بر این بخوانید وهر وقت خسته شدید باز هم بخوانید...طرز صحیح خواندن سر شار از ویتامین است.مطالعه طول عمر می آورد باور نمی کنید امتحان کنید.
