همه مؤرخان، از حجاب سخت زنان يهودى سخن گفتهاند14
. ويل دورانت مىگويد: گفتوگوى علنى ميان ذكور و اِناث، حتّى بين زن و شوهر از طرف فقهاى دين ممنوع گرديده بود.... .دختران را به مدرسه نمىفرستادند و در مورد آنها كسب اندكى علم را به ويژه چيز خطرناكى مىشمردند. با اين همه، تدريس خصوصى براى اِناث مجاز بود.15 نپوشاندن موى سر خلافى بود كه مرتكب آن را مستوجب طلاق مىساخت.16
زندگى جنسى آنان، علىرغمِ تعدد زوجات، به طرز شايان توجّه ، منزّه از خطايا بود. زنان آنان، دوشيزگانى محجوب، همسرانى كوشا، مادرانى پُرزا و امين بودند و از آنجا كه زود وصلت مىكردند، فحشا به حدّاقل تخفيف پيدا مىكرد.17
بدون ترديد مبناى حجاب در شريعت يهود، آيات تورات بود كه بر حجاب تأكيد مىنمود. كاربرد واژه »چادُر« و »برقع« كه به معناى روپوش صورت است، در آن آيات، كيفيت پوشش زنان يهودى را نشان مىدهد.
تورات تشبه مرد و زن به يكديگر را نهى نموده، مىگويد:متاع مرد بر زن نباشد و مرد لباس زن را نپوشد؛ زيرا هر كه اين را كند، مكروه »يَهْوَه« خداى تو ست.18 بىحجابى سبب نزول عذاب معرفى شده است؛
خداوند مىگويد:
از اين جهت كه دختران صهيون متكبرند و با گردن افراشته و غمزات چشم راه مىروند و به ناز مىخرامند و به پاىهاى خويش خلخالها را به صدا مىآورند× بنابراين خداوند فَرْق سر دختران صهيون را كَلْ خواهد ساخت و خداوند عورت ايشان را برهنه خواهد نمود× و در آن روز، خداوند زينت خلخالها و پيشانىبندها و هلالها را دور خواهد كرد× و گوشوارها و دستبندها و روبندها را × و دستارها و زنجيرها و كمربندها و عطردانها و تعويذها را × و انگشترها و حلقههاى بينى را × و زخوت نفيسه و رداها و شالها و كيسهها را × و آينهها و كتان نازك و عمامهها و برقعها را × و واقع مىشود كه به عوض عطريّات، عفونت خواهد شد و به عوض كمربند، ريسمان و به عوض موىهاى بافته، كَلى و به عوض سينهبند، زنّار پلاس و به عوض زيبايى، سوختگى خواهد بود × مردانت به شمشير و شجاعانت در جنگ خواهند افتاد × و دروازههاى وى، ناله و ماتم خواهند كرد و او خراب شده، بر زمين خواهد نشست.19
افزون بر موارد فوق، در كتاب مقدس، وجوب پوشاندن موى سر20 لزوم پرهيز از زنان فريبكار و بيگانه21، نهى از لمس و تماس22 و واژه چادر23، نقاب24 و برقع25 آمده است؛ به عنوان نمونه در مورد عروس يهودا مىخوانيم: پس رخت بيوكى را از خويشتن بيرون كرده، برقعى به رو كشيده و خود را در چادرى پوشيد و به دروازه عينايم كه در راه تمنه است، بنشست.26
در »تلمود« اصلىترين كتاب فقهى كه به گفته ويلدورانت، اساس تعليم و تربيت يهود27 است، نيز بر لزوم پوشاندن سر از نامحرمان، لزوم سكوت زن و پرهيز از هرگونه آرايش براى ساير مردها28، پرهيز از نگاه زن به مردان بيگانه، 29 اجتناب از نگاه مرد به زنان نامحرم30 و لزوم پرهيز از هر امر تحريكآميز،31 تأكيد شده است.
برابر حكم سختگيرانه تلمود، اگر رفتار زن فضيحتآميز باشد، شوهر حق دارد او را بدون پرداخت مبلغ كتوبا(مهريه) طلاق دهد و زنانى كه در موارد زير به رفتار و كردار آنها اشاره مىشود، ازدواجشان باطل است و مبلغ كتوبا (مهريه) به ايشان تعلّق نمىگيرد؛ زنى كه از اجراى قوانين دينى يهود سرپيچى مىكند و فىالمثل بدون پوشاندن سرِ خود، به ميان مردان مىرود، در كوچه و بازار پشم مىريسد و با هر مردى از روى سبك سرى به گفتوگو مىپردازد. زنى كه در حضور شوهر خود، به والدين او دشنام مىدهد و زن بلند صدا كه در خانه با شوهر خود به صداى بلند درباره امور زناشويى صحبت مىكند و همسايگانِ او مىشنوند كه چه مىگويد.32
برخورد حضرت موسى(ع) با دختران شعيب كه به آنان فرمود تا پشت سر او حركت كرده، از پشت سر، او را به منزل پدرشان هدايت كنند، و نيز سيره عملى يهوديان مبنى بر استفاده از چادر و برقع و روبند، تفكيك و جدا بودن محل عبادت زنان از مردان در كنيسه، ناشايسته شمردن اشعارى كه در تمجيد زيبايى زنان سروده شده است و ايراد خطابه توسط زنان از پشت پرده، بيانگر كيفيت شديد و سختگيرانه حجاب نزد يهوديان است.
