جهان هولوگرافیک _ بخش اول(کیهان همچون هولوگرام)

آگاهی همچون شکلی ظریفتر از ماده

از آنجا که طبق نظریه هولوگرافیک همه چیز در واقع یک چیز واحد هستند و چیزی جدای از چیز دیگر وجود ندارد، بنابراین به عقیده ی بوهم، سخن گفتن از آگاهی و ماده به عنوان دو چیز مجزا که بر هم اثر می گذارند، بی معناست

 

. بوهم بر این باور است که آگاهی شکل ظریف و موشکافانه تری از ماده است، و بنیاد هر گونه رابطه میان این دو نه بر واقعیت خاص ما، که عمیقا بر نظم نامستتر استوار است.

 آگاهی به درجات مختلف در شکفتن و ناشکفتن همه ی ماده ها حضور دارد، و این شاید از آن روست که پلاسما پاره ای خصوصیات چیزهای زنده را دارد. چنانچه بوهم می گوید:

 «مشخص ترین ویژگی ذهن، قابلیت فعال بودن شکل آن است، و ما با الکترون، چیزی از ابتدا ذهن گونه داریم».
بوهم همچنین معتقد است که تقسیم عالم به چیزهای زنده و غیرزنده نیز بی معناست:

 ماده ی جاندار و بی جان به طور جداناپذیری در هم تافته اند و زندگی نیز تمامی عالم را سرتاسر فرا گرفته است، حتی یک تکه سنگ نیز به نحوی خاص زنده است، زیرا زندگی و هوش و ذکاوت نه تنها در تمامی ماده حضور دارد که در انرژی، فضا، زمان، بافت کل عالم، و در هر چیز دیگری نیز که ما از هولوموومنت(همان هولوگرافیک، اما در حالت متحرک و پویا بودن) منتزع کرده و به خطا به عنوان چیزی جداگانه مد نظر قرار داده ایم حضور دارد.
این ایده که آگاهی و زندگی(و همه ی چیزهای دیگر) مجموعه های در خود پوشیده ی سرتاسر عالم هستند یک سویه ی شگفت انگیز دیگر نیز دارد:

 همانطور که هر بخش از یک هولوگرام مشتمل بر تصویر کل آن است، هر بخش از عالم نیز کل آن را در خود پوشانده است. و این بدین معناست که اگر ما می دانستیم که چگونه می توان به این ویژگی دست یافت، قادر می شدیم برای مثال با بررسی ناخن خود، اطلاعات کهکشان آندرومدا(Andromeda) را اکتشاف کنیم و یا زمانی را ببینیم که کلئوپاترا نخستین بار به دیدار قیصر رفت.

 زیرا در اصل، تمام گذشته و پیامدهای تمام آینده نیز در هر قلمروی کوچک زمان و فضا پوشانده شده است. هر سلول بدن ما در واقع تمام عالم کیهانی را در خود پوشانده است و همین در مورد هر برگ گیاه، هر قطره باران و هر ذره غبار نیز صادق است، چنانچه ویلیام بلیک در شعری می گوید:
جهان را در ذره ی شن دیدن
و بهشت را در یک گل خودرو
بی نهایت را در کف دست خود نگه داشتن
و ابدیت را در یک ساعت.