غول دریاچه لاک نس که معروفترین و مرموزترین آنها هم می باشد
در ابتدا لازم به توضيح است که اين مطلب تماما برگرفته از سايت ميراث خبر CHN بوده با تغييراتي در وقايع، اسامي اشخاص و افزودن اسامي لاتين.
درياچه نس (Lake Ness)، (در زبان محلي، لاخ نس LOCH NESS) در شمال اسكاتلند قراردارد و چيزي که موجب شهرت آن است، غول افسانه اي آن ميباشد. عمق متوسط اين درياچه 150 متر و حداكثر عمق آن 250 متر است و ازآن‌جا كه آب آن بسيار سرد و هوا معمولا ابري است، معمولا ديدن زيرآب در عمق بيش از چند متر دشوار است. به اعتقاد عده‌اي از مردم اين شرايط به‌علاوه غارهايي كه احتمالا در زير آب وجود دارد به غول اين درياچه، نسي (Nessie) امكان مي‌دهد تا خود را در اين آب‌ها مخفي كند.
نخستين داستاني كه از اين غول تعريف كرده‌اند به سال 565 پس‌ازميلاد برمي‌گردد، يعني زماني كه راهبي به نام سنت كولومبا (Saint Columba) شناگري را از دست غول درياچه نجات داد. پس از آن هرازگاهي داستان‌هايي راجع به اين موجود بر سر زبان‌ها مي‌افتاد، اما تعداد آنها تا قرن بيستم چندان زياد نبود و تنها بعد از ساخته شدن جاده‌اي تازه در امتداد ساحل اين درياچه در سال 1933 مردم گروه گروه به اين منطقه آمدند و ماجراهاي ديدن نسي زياد شد.
مك كي كه صاحب رستوراني در كنار درياچه بود، روز 14 آوريل 1933 حيوان عظيم‌الجثه‌اي را در درياچه ديد و موضوع را با كمپبل، مسئول كنترل صيد ماهي آزاد درياچه، درميان گذاشت و كمپبل هم كه وقت زيادي را صرف تماشاي درياچه مي‌كرد نسي را چندين بار ديد. به‌گفته او اين غول با گردني دراز حدود 2 متر و سري كوچك و نگاهي افعي‌گونه و كوهاني برپشت 10 متر طول دارد.
نخستين عكس نسي در همان سال توسط هيوگري (Hugh Gray) گرفته شد. او مي‌گويد: من فورا دوربينم را آماده كردم و از اين موجود كه آن موقع دو سه فوت بالاي سطح آب بود عكس گرفتم. من سرش را نديدم، چون آن قسمتي كه به نظر من جلوي آن بود زير آب بود، اما آن‌چه كه دم آن به نظر مي‌رسيد خيلي تكان مي‌خورد.
اما معروف‌ترين عكس اين موجود عكسي بود كه توسط يك جراح لندني به نام Colonel Robert Wilson گرفته شد، وی در آستانه مرگ در سن 90 سالگي به جعلي بودن آن اعتراف كرد، او و دو همراهش Marmaduke Wetherell و پسرش يان (Ian) كه از طرف روزنامه ديلي ميل (the Daily Mail) براي پيدا كردن نسي مامور شده بودند با زيردريايي اسباب بازي و تكه‌اي پلاستيک مدلي درست كردند و از آن عكس گرفتند. وی اعتراف کرد که که چندان جدی اينکار را نکردند و در حد يک شوخي بود اما بلافاصله با چاپ در روزنامه همه چيز رنگ و بوی جدی گرفت.
آرتور گرنت (Arthur Grant) دانشجوي دامپزشكي، در سال 1934 نسي را درحالي كه از جاده مي‌گذشت ديد، وی گفت نسی با قامتي بلند و به طول چهارو نيم تا شش متر با دم یک متر و نيمي دارای چهار باله بود که مانند دست و پا کار ميکردند، براساس توصيف او اين موجود پليسيوساور (Plesiosaur) نوعي دايناسور است كه تصور مي‌شد 65 ميليون سال پيش منقرض شده است.
در سال 1960 مهندسي به نام Torquil Macleod از اين غول درياچه فيلمبرداري كرد. فيلم او اگرچه دنيا را مجاب نكرد، اما باعث شد تا خود او كارش را رها و بيست سال بعد عمرش را صرف اثبات وجود او كند. او دوبار ديگر نسي را ديد، اما نتوانست ديگر از او عكس يا فيلم بگيرد.
در سال 1970 آكادمي علوم كاربردي آمريكا با استفاده از ردياب‌هاي صوتي و دوربين‌هاي اتوماتيك جستجويي را براي يافتن اين موجود آغاز كرد. در سال 72 يكي از دوربين‌هاي آنها از يكي از باله‌هاي او عكسي محو گرفت و بالاخره در سال 1975 بود كه ردياب‌هاي صوتي تصويري مبهم از قسمتي كه به نظر صورت نسي مي‌رسيد ارائه كردند.
در سال‌هاي اخير زيردريايي‌هاي كوچك سعي كرده‌اند نسي را پيدا كنند، اما هيچ موفقيتي در اين زمينه نداشته‌اند. آب‌هاي نسي بسيار گسترده و عميق است و او مي‌تواند در گوشه‌وكنار آن پنهان شود. ازسوي ديگر عده‌اي معتقدند كه اين موجود يكي نيست، بلكه 10 تا 20 تا از آنها در اين درياچه زندگي مي‌كنند.
در سال 1993 درآمد گردشگري منطقه 37 ميليون دلار بوده است و در سال 1994 هرساعت گردش با زيردريايي صددلار هزينه مي‌برده است. به اين مبالغ مي‌توان سود فروش فيلم‌هاي دوربين را هم اضافه كرد. به‌علاوه محققان زيادي براي بررسي حقيقي بودن اين افسانه كار پيدا مي‌كنند.
اما بي‌بي‌سي با استفاده از تكنولوژي ماهواره‌اي در سال 2003 ثابت كرد كه اين غول وجود خارجي ندارد. آنها با كمك تكنولوژي ماهواره‌اي 600 موج صوتي مختلف را بر روي اين درياچه فرستادند، به‌طوري كه هيچ نقطه‌اي از آن بررسي نشده باقي نماند، اما هيچ نشانه‌اي از نسي پيدا نشد.
Nessie
|
Something big has been detected on SONAR
“larger than a shark, but smaller than a whale”
and it could very well be the Loch Ness Monster
but no one has yet captured one, dead or alive.
Recorded sightings date back to the middle ages
though modern equivalents frought with hoaxes
Once open
to the North Sea
a creature of this size
could easily have become
trapped in the loch, protected
and instead of going extinct
somply gone into hiding
in a long theorized, likely
but as yet undiscovered
network of underground caverns.
especially since they apparently
need to surface for air, occasionally.
The northern end of the loch could
feasibly support several creatures
of such immense size indefinitely.
Similar creatures have been reported
sighted in the Great Lakes and in China.
All 3 sites are approximately 45° N latitude.
|
|
|
واحد مركزي خبر :
هيولاي درياچه لاك نس اسكاتلند بارديگر ظاهر شد.
به گزارش شبكه پنج تلويزيون فرانسه فردي در نزديكي درياچه لاك نس در حال فيلمبرداري بود كه ردي از اين هيولا را بر سطح آب مشاهده كرد و از آن فيلم گرفت . هرچند اين تصاوير كيفيت خوبي ندارد اما به شايعات در خصوص وجود هيولاي لاك نيس بيش از پيش دامن مي زند.
درياچه لاك نس به علت افسانه هيولاي اين درياچه شهرت جهاني دارد. كارشناسان مي گويند :
اين بهترين تصاويري است كه تاكنون از اين هيولا گرفته شده است .
