«مارج» در اصل«مرج» (بر وزن مرض) به معنی اختلاط و آمیزش است،و در اینجا منظور اختلاط شعله های مختلف آتش می باشد،زیرا هنگامی که آتش شعله ور می شود،گاه به رنگ سرخ،گاه به رنگ زرد گاه به رنگ آبی یا سفید در می آید. بعضی گفته اند که معنی «تحرک» نیز در آن هست.
باز در اینجا دقیقا برای ما روشن نیست که آفرینش جنّ از این آتش های رنگارنگ چگونه بوده است.
لکن گمان می رود که «مارج» همان امواج حرارتی صادره از آتش باشد که تفاسیر آن را به شعله بی دود تفسیر کرده اند، بلکه می شود گفت در حقیقت «مارج» یعنی حرکت کننده و شیء دارای ارتعاش و لرزش.
«مارج» مرحله دیگری از «نار» است،و نار خودش قابل رؤیت است ولی مارج محصول نادیدنی از آتش است،که همان انرژی حرارتی حاصله از آتش است که حرکت کننده و نفوذ کننده و همراه با ارتعاش است،یا همان امواج حرارتی است یا چیزی حاصل از امواج حرارتی.
همانا از آن گل که خشکیده بود به انسان بدادیم جان و وجود
به نار فروزان که بگداختیم از او پیشتر جنّیان ساختیم
یاد آوری این نکته لازم است که این آتش های بر افروخته، مانند آتش دست آورد بشر نیست بلکه از آتش فراگیر و سوزنده قبل از آفرینش انسان است و اگر قرار باشد آن طور که آیات دیگر خبر می دهند ، لازم است آتش «نار السموم» را نیز یک آتش پهناور و گسترده و دراز مدت و پایدار بدانیم که همان آتش های مربوط به دوران های پیشین زمین است یا آتش های درون زمین یا مربوط به کرات آسمانی و خورشید ها است که جهان جنّ از این «نارالسموم» ساخته و آفریده شده است. البته باید پذیرفت که این منبع حیاتی آتش هنوز هم هست وهنوز هم منشا پیدایش افراد و اصناف جنّ می گردد.
همان طور که انسانها مادّه خلقت خود را می دانند که از خاک است و به خاک هم بر می گردند ، همچنین طوایف جنّ هم می دانند که از ماده آتشین خلق شده اند، چنان که از قول ابلیس می خوانیم:
بگفتا که من ز آدمی برترم چگونه بر او سجده ای آورم
که من را،ز آتش بکردی درست بشر را ز تیره گل نرم و سست
