در تاریخ پنج هزارسالۀ قدس، یهودیان تنها 73 سال بر این شهر حکومت کردند. داوود(علیه السلام) در حدود 997 قبل از میلاد این شهر را به تصرّف خود درآورد و بر آن، «شهر داوود» نام نهاد. آن بزرگوار قصرها و قلعه‌های گوناگونی در این شهر بنا کرد .پادشاهی داوود بر قدس 33 سال به درازا کشید. پس از وی، پسرش سلیمان(علیه السلام) مدّت ۴٠سال بر این شهر حکمرانی کرد. پس از درگذشت سلیمان، در عهد فرزندش «رَحَبعام»، قلمرو سلیمان به چند تکّه تقسیم شد و این شهر بار دیگر «اورشلیم» نام گرفت(1).
جالب است بدانید، بر اساس کلامی از دانیال نبی(علیه السلام) و تفسیری از نوسترادموس، مدّت دوام دولت یهود در آخرالزمان نیز حدود 73 سال خواهد بود.
در کتاب تورات به عباراتی بر می خوریم که بیانی رمزی از دوران رشد، تمرکز جمعیّت و قدرت یهودیان در آخرالزمان است:
امّا تو ای دانیال! کلام را مخفی دار و کتاب را تا زمان آخر مُهر کن.
بسیاری به سرعت تردّد خواهند نمود و علم افزوده خواهد گردید*.
پس منِ دانیال نظر کردم، و اینک دو نفر دیگر، یکی به این طرف نهر و دیگری به آن طرف نهر ایستاده بودند * و یکی از ایشان به آن مرد ملبّس به کتان که بالای آبهای نهر ایستاده بود، گفت: انتهای این عجایب تا به کی خواهد بود؟ * و آن مرد ملبّس به کتان را که بالای آبهای نهر ایستاده بوده، شنیدم که دست راست و دست چپ خود را به سوی آسمان برافراشته، به حیّ ابدی قسم خورد که برای زمانی و دو زمان و نصف زمان خواهد بود، و چون پراکندگی قوّت قوم مقدّس به انجام رسد، آن گاه همۀ این امور به اتمام خواهد رسید*(2).
نوسترادموس، پیشگوی بزرگ فرانسوی (۱۵۶۶ـ۱۵۰۳م)، با استفاده از آگاهیهای تاریخی و چیره دستی در کشف رازها، از عبارتهای کتاب مقدّس این گونه رمزگشایی کرده است:
دورۀ این تغییرات برای زمانی و دو زمان و نیم زمان خواهد بود.
اگر زمان اشاره به هفته ـ یعنی هفت سال ـ باشد، پس دو زمان : ۴۹=۷×۷ سال می شود، و نیم زمان مساوی است با:
نصف ۴۹ سال، یعنی ۲۴ سال و ۶ ماه و ۱۵ روز، و مجموع آن:
24 ۴۹+ سال و ۶ ماه و ۱۵ روز، یعنی ۷۳ سال و ۷ ماه(3).
نوسترادموس، در بخشی از نامه اش به هانری دوم، پادشاه فرانسه، نتیجۀ برداشت خود از عبارات کتاب مقدّس را چنین می نگارد:
بابل جدید رو به رشد می نهد، دختر تیره بخت به خاطر رجاست که از اوّلین قربانی افزون می دارد، فقط تا هفتاد و سه سال و هفت ماه حکومتش دوام خواهد آورد(4).
اکنون این پرسش به ذهن خطور می کند که مبدأ این دورۀ هفتاد و سه سال و هفت ماهه چه زمانی است تا در پیِ آن، به زمان زوال دولت یهود دست یابیم.
شایان توجّه است، گروهی از صاحب نظران یهودی و مسیحی و برخی نویسندگان عرب، شروع دوران رشد، تمرکز جمعیّت و قدرت یهودیان در آخرالزمان را سال ۱۹۴۸م ـ زمان تأسیس دولت اسرائیل ـ و زوال قدرت آنان را در سال ۲۰۲۲م می دانند.
گفتنی است، در اواخر قرن نوزدهم میلادی، یهودیان صهیونیست با نگرشی نژادپرستانه و برتری طلبی قومی، فلسطین را ارض موعود تلقّی کردند و خواستار بازگشت یهودیان از سراسر جهان به این سرزمین و شکل گیری ملّت یهود و ایجاد دولت بنی اسراییل در آن شدند.
از اوایل قرن بیستم میلادی، مهاجرت یهودیان به سرزمین فلسطین آغاز گردید و با گذشت زمان، رو به فزونی نهاد تا جایی که رقم این مهاجرتها و رشد جمعیّت یهود، در سال ۱۹۳۵م به حدّ قابل توجّهی رسید و سبب شد یهودیان در خود احساس قدرت کنند و در سال ۱۹۳۶م طرح تقسیم فلسطین به دو بخش یهودی و عربی را ارائه دهند.
از آن پس، یهودیان صهیونیست، برای دستیابی به اهداف شوم خود، وحشیانه ترین جنایتها را در حقّ مردم ستمدیدۀ فلسطین روا داشتند و در غصب دارایی، ریختن خون و آواره ساختن آنان از وطن کوشیدند.
سرانجام در سال ۱۹۴۸م، صهیونیستها با همکاری دولتهای شرقی و غربی، به ویژه امریکا و بریتانیا، کشور مستقلّ اسراییل را در سرزمین فلسطین بنیاد نهادند و برپایی دولت اسرائیل را با پایتختی بخش غربی شهر قدس اعلام کردند و سپس، به گسترش فتنه و فساد و نفوذ حاکمیّت خویش در جهان پرداختند.
اکنون که بیش از 60 سال از آن زمان گذشته است و طبق پیش بینی تورات، پراکندگی قوّت قوم مقدّس پایان یافته و یهودیان به اوج قدرت رسیده اند، امیدواریم در آینده ای نزدیک و حتّی زودتر از زمان پیش بینی شده، شاهد سقوط دولت اسراییل و ضعف ملّت یهود در جهان باشیم.
--------------------------------------------------
1.www.dowran.ir، به نقل از: «نداء القدس»، سال 4، ش 67، 1/11/1381هـ.ش، با حذف، تصّرف و اصلاح.
2. کتاب مقدّس، عهد عتیق، ص ۱۳۰۹، کتاب دانیال نبی، ب ۱۲، بند ۷ـ۴.
3. پیشگویی های نستراداموس، ص ۱۹، پیشگفتار.
4. پیشگویی های نستراداموس ، ص ۵ - ۱۴۴، رساله به هانری دوم.
