اکنون بيش از هر وقت ديگر،
بشر نياز دارد خود را احيا سازد و به تجربه‌ي تهيگي و آگاهي دست يابد.
آگاه بودن از زمان،
حالت خاصي از آگاهي‌ست که مانع پير شدن سريع و مردن ما در چند دهه مي‌شود.
از زمان ساحران دوران باستان، اين اعتقاد هست که اگر بتوانيم از کالبد خويش هم‌چون سلاحي استفاده کنيم، يا به اصطلاح امروزي بگوييم،
انبار تاريخچه‌ي شخصي‌مان را خالي سازيم،
قادر خواهيم بود از اين دنيا بگريزيم و در جاي ديگري گشت بزنيم.
در قلمرو ناموجود.
به دنياي سايه‌ها.
وقتي انبار ما خالي شود چنان سبک خواهيم شد که مي‌توانيم در ميان خلاء اوج بگيريم
و هيچ چيز مانع پرواز ما نخواهد شد.
آن‌گاه مي‌توان جوان و احيا شده به اين دنيا بازگرديم.
تایشا آبلار
