یوگا شاخه ای دارد که پرانایاما (Pranayama) نامیده می شود.پرانایاما به معنی "جمع کردن پرانا" و یا "جمع کردن نیروی حیات" می باشد که تمرینات آن در ارتباط با تکنیک های نفس کشیدن است.
روشهای بسیاری از پرانایاما وجود دارد.اما یکی از آنها در جایگاه بالاتری نسبت به بقیه قرار دارد و آن تنفس پرانایامای فقراتی (Spinal Breathing Pranayama) نامیده می شود.دلیل اینکه این روش جدای از دیگر روشهاست، این است که تاثیرات آن در شبیه سازی و تنظیم پرانای درون ما به شیوه ایست که 3 هدف اولیه از کل پرانایاما می باشد:
1. پرورش سیستم عصبی و تقویت آن در جهت بیداری آرامش درونی در مدیتیشن عمیق.
2. بیداری سیستم عصبی و هدایت آن برای رسیدن به حالتی پایدار.
3. افزایش تعادل گردش انرژی درونی (پرانا) در طی مدتی طولانی، در جهت کمک به تغییر از فردیت به سوی روشنگری.
پویایی شناسی درونی اجرای این سه هدف بسیار پیچیده است. اما خوشبختانه تمرین تنفس فقراتی بسیار ساده می باشد و آن شبیه به کابردی موفق از هر تکنولوژی ساده در جامعه ی ماست.ابزار کنترل در سطحی بهینه و آماده سازی شده است که هر کس به طور موثری میتواند از مزایای اصول یافت شده در طبیعت بهره مند گردد.برای مثال ماشین خود را در نظر بگیرید.ما سوار ماشین شده و به سمت مقصد رانندگی می کنیم.حتی وقتی که ما در حال راندن ماشین هستیم به جای آنکه به تکنولوژی پیچیده ای که به آرامی در زیر کاپوت ماشین در حال اجرا شدن است و ما را به سمت مقصد مورد نظرمان می راند، فکر کنیم، در حال فکر کردن به مقصدمان هستیم.تمام آن کاری که مجبور به انجام آن هستیم فشردن پدال گاز و نگه داشتن فرمان است.اما این کار ساده ای نیست، بلکه به صورت کنترل ساده ای در آمده که ما را قادر می سازد تا بدون هیچ زحمتی ماده ی سبکی مانند بنزین را به سواری سریع و مطمئن به سوی مقصدمان تبدیل کنیم. پرانایاما و تمامی تمرینات معنوی موثر، شبیه به این مثال هستند.
در مورد تنفس پرانایامای فقراتی، ما به طور همزمان در حال سرمایه گذاری روی اصول پیچیده و متعدد عصب شناسی هستیم.همانطور که از اسم آن بر می آید، تنفس فقراتی انجام دادن کاریست که ستون فقرات را درگیر می کند.در عصب شناسی ما می دانیم که ستون فقرات شاهراه اصلی کارکرد ماست.
همچنین در یوگا ما می دانیم که ستون فقرات شاهراه اصلی نیروی حیات در بدن ماست.در یوگا زمانیکه ما اعصاب بدنمان را تصفیه کرده و پالایش می دهیم، گشایش های تجربی نیز اتفاق می افتد.این اصلی اساسی و مرکزی در مدیتیشن عمیق می باشد، جایی که ما از فکر کردن به آرامش درونی در جهت پاکسازی بدن و ذهنمان بیرون می آییم.این روند در مرکزیت کاربرد تنفس پرانایامای فقراتی قرار دارد.در این روش ما توانایی عصب شناسی را در جهت خدمت به عنوان ابزاری بهتر برای ایجاد آرامش درونی در طول مدیتیشن عمیق بهبود می بخشیم.با تنفس فقراتی پرانایاما، ما به تدریج از بدنمان رسانای بهتری از انرژی های درونی می سازیم که نقش فزاینده ای در جهت پیشرفت تحول معنوی بشر بازی می کند و آرامش درونی و بیداری انرژی های درونیمان (پرانا) در مسیر سعادت درونی با هم در می آمیزند.زمانی که این تصفیه و پالایش درونی صورت می پذیرد، ما این پیشرفت قابل توجه سرشار را در رفتار و محیط اطرافمان در زندگی روزمره می یابیم که به تدریج ما را به کانالی از عشق الهی تبدیل می کند که به سوی جهان جاریست.
در طول راه ما خود را به طور نزدیکی آشنا با ابعاد گسترده درونمان می یابیم. در واقع سفر تمرینات روحانی، سفریست به فضای درونی. این امر منحصرا در مورد تنفس پرانایامای فقراتی صحیح است که قرار دادن این مرحله برای تصفیه سازی و پالایش سیستم اعصاب، ما را به سوی عشق الهی و همچنین دریافتی مستقیم از قلمرو درونیمان هدایت می کند. ما به طرز شگفت انگیزی در مسیر کشف درونمان، درمی یابیم آنچه در درون ماست پایه و اساس تمامی چیزها و کسانی ست که در دنیای بیرون می بینیم.در جریان شناخت خود، خواهیم فهمید که همه ی چیزهای اطرافمان و تصویرمان از دنیای بیرون، تجلی ای از بیداری و فضای درونی خود ما هستند .
