آناهیتا حداقل هزار سال قبل از زرتشت مورد پرستش اقوام ساکنِ فلات ایران بوده است. این ایزدبانو به همراه فرزندش میترا (مهر) که ایزدِ پیروان آئین میترائیسم بوده است بعد از ظهور
زرتشت و گسترش آئین مزدیسنا وارد اوستا و اعتقادات زرتشتیان گردید .
ایرانیان باستان برای آب به مانند آتش تقدس خاصی قائل بودند و آناهیتا را نگاهبان آب می دانستند و بی احترامی به آب نزد آنان بی احترامی به آناهیتا محسوب میشده .
به اعتقاد ایرانیان باستان تمامی رودها و دریاها متعلق به این ایزد بانو است .
بخش آبان یشتِ اوستا به طور کامل به نیایش آناهیتا اختصاص دارد .
در اوستا از آناهیتا به عنوان ایزد آبهای پاک نام برده شده و صفاتی چون ، زیبا ،بلند بالا ، آزاده نژاد ، مهربان ، خوش اندام با جامه هایی گرانبها ، دوستدارِ زندگی و جاودانگی و ..... برای وی بکار برده شده است .
اهورا مزدا در اوستا بارها پرستش آناهیتا را به زرتشت توصیه میکند.
این ایزدبانو مظهر و نماد باروری نیز میباشد و نطفه را در وجود مردان و زنان پاک و تطهیر میگرداند و شیر در وجودِ زنان بوجود می آورد و به همین دلیل زنان به هنگام زایمان از این ایزدبانو طلب یاری میکردند .
همچنین به دلیل پیوند آناهیتا با جاودانگی ، جنگجویان هنگام نبرد از وی یاری میخواستند تا بر دشمن پیروز شده و زنده بمانند . نمونه ی بارز آن فریدون میباشد که قبل از اینکه به جنگ ضحاک ماردوش برود از این ایزد بانو یاری میجوید .
ایزدبانو آناهیتا بیش از هر چیز پاکی ، مهربانی و عشق را سفارش میکند و خشونت در صفات این بانوی پاک دیده نمیشود .
نام کامل این ایزد بانو اردویسورا آناهیتا میباشد به معنی مالکِ نیرومند و پاکِ آبها .
