نظریه خلق مدام در فیزیک؛ آیا جهان لحظه به لحظه در حال خلق شدن مجدد است؟
*****************************************************
قرن ها پيش فلاسفه بزرگ اسلامي نظريه خلق مدام جهان را مطرح كردند. بر مبناي اين نظريه، اينطور نيست كه جهان صرفاً يك بار خلق شده باشد بلكه جهان مستمراً و لحظه به لحظه در حال خلق شدن مجدد است. جالب اينجاست كه اكنون پس از صدها سال برخی نظریات مهم مطرح در فيزيك جديد هم به ديدگاه مشابهی رسيده اند، اما ببينيم چگونه؟
مي دانيم كه فيزيك امروز بر دو ستون اصلي يعني نظريه كوانتومي و نظريه نسبيت عام اينشتين استوار است. به همين دليل هم فيزيكدان ها در تلاشند تا با تلفيق اين دو نظريه به نظريه اي واحد و غايي در فيزيك دست يابند. آنها تاكنون موفق شده اند چند نسخه از دورنماي چنين نظريه اي را بسط بدهند (نظريات اَبَرريسمان، گرانش كوانتومي حلقوي (1) و ... نمونه هايي از دورنماي چنين نظريه اي هستند.
اما نكته مهم در اينجاست كه بر اساس اغلب نظرياتي كه تاكنون به عنوان نظريه غايي فيزيك مطرح شده اند، بُعد زمان درواقع پيوسته نبوده بلكه از كوانتوم هاي مجزايي به نام كرونون (2) تشكيل شده است. طول زماني هر كرونون تقريباً 10 به توان منهاي 43 ثانيه يعني برابر زمان پلانك (3) است.
اما ازآنجائيكه در حد فاصل دو كرونون متوالي هيچ زماني وجود ندارد - همانطور كه در حد فاصل دو مولكول مجاور آب رودخانه، هيچ آبي وجود ندارد - و با توجه به اينكه تمامي رويدادها و پديده هاي هستي - از ذرات بنيادي و اتم ها گرفته تا درختان، سيارات و كهكشان‌ها - همگي در بستر زمان و مكان حضور دارند بنابراين مي‌توان گفت كه كل جهان با شروع هر كرونون جديد مجدداً و از نو پديد مي آيد. با توجه به اينكه هر ثانيه شامل 10 به توان 43 كرونون متوالي است پس عملاً جهان در هر ثانيه ده ميليون ميليارد ميليارد ميليارد ميليارد بار یعنی
100000000000000000000000
0000000000000000000
بار مجدداً به وجود مي آيد! اين تعداد به حدي زياد است كه ما اصلاً متوجه اين نو شدن هاي پياپي جهان نمي شويم.
*****************************************************
قرن ها پيش فلاسفه بزرگ اسلامي نظريه خلق مدام جهان را مطرح كردند. بر مبناي اين نظريه، اينطور نيست كه جهان صرفاً يك بار خلق شده باشد بلكه جهان مستمراً و لحظه به لحظه در حال خلق شدن مجدد است. جالب اينجاست كه اكنون پس از صدها سال برخی نظریات مهم مطرح در فيزيك جديد هم به ديدگاه مشابهی رسيده اند، اما ببينيم چگونه؟
مي دانيم كه فيزيك امروز بر دو ستون اصلي يعني نظريه كوانتومي و نظريه نسبيت عام اينشتين استوار است. به همين دليل هم فيزيكدان ها در تلاشند تا با تلفيق اين دو نظريه به نظريه اي واحد و غايي در فيزيك دست يابند. آنها تاكنون موفق شده اند چند نسخه از دورنماي چنين نظريه اي را بسط بدهند (نظريات اَبَرريسمان، گرانش كوانتومي حلقوي (1) و ... نمونه هايي از دورنماي چنين نظريه اي هستند.
اما نكته مهم در اينجاست كه بر اساس اغلب نظرياتي كه تاكنون به عنوان نظريه غايي فيزيك مطرح شده اند، بُعد زمان درواقع پيوسته نبوده بلكه از كوانتوم هاي مجزايي به نام كرونون (2) تشكيل شده است. طول زماني هر كرونون تقريباً 10 به توان منهاي 43 ثانيه يعني برابر زمان پلانك (3) است.
اما ازآنجائيكه در حد فاصل دو كرونون متوالي هيچ زماني وجود ندارد - همانطور كه در حد فاصل دو مولكول مجاور آب رودخانه، هيچ آبي وجود ندارد - و با توجه به اينكه تمامي رويدادها و پديده هاي هستي - از ذرات بنيادي و اتم ها گرفته تا درختان، سيارات و كهكشان‌ها - همگي در بستر زمان و مكان حضور دارند بنابراين مي‌توان گفت كه كل جهان با شروع هر كرونون جديد مجدداً و از نو پديد مي آيد. با توجه به اينكه هر ثانيه شامل 10 به توان 43 كرونون متوالي است پس عملاً جهان در هر ثانيه ده ميليون ميليارد ميليارد ميليارد ميليارد بار یعنی
100000000000000000000000
0000000000000000000
بار مجدداً به وجود مي آيد! اين تعداد به حدي زياد است كه ما اصلاً متوجه اين نو شدن هاي پياپي جهان نمي شويم.
