طبیعت - باستان‌شناسان
در شمال آلمان شهری باستانی کشف کرده‌اند که می‌تواند اقامتگاه افسانه‌ای
جنگجویان وایکینگ باشد. دیوارهای سوخته، نیزه‌های شکسته و ابزارهای جنگی
دیگر در این شهر نشان از جنگی سخت دارد.
محبوبه عمیدی:
باستان‌شناسان شهری جنگ‌زده و باستانی را در شمال آلمان کشف کرده‌اند که
قدمت آن به قرن هشتم میلادی برمی‌گردد و احتمالا باستانی‌ترین اقامتگاه
وایکینگ‌هاست که تاکنون پژوهشگران موفق به کشف آن شده‌اند.
به گزارش نشنال جئوگرافیک، باستان‌شناسان در حفاری‌هایی که در شمال آلمان نزدیکی مرز دانمارک ادامه دارد، به احتمال زیاد موفق به کشف شهر افسانه‌ای Sliasthorp
شده‌اند که به نوشته مورخان تاریخ بنای آن به 804 سال بعد از میلاد
برمی‌گردد. آندرس دوبات، باستان‌شناس دانشگاه آروس در دانمارک که سرپرستی
این حفاری‌ها را به عهده دارد، می‌گوید: «محل این شهر که قرن‌ها پیش به
عنوان پایگاه نظامی پادشاهان اسکاندیناوی مورد استفاده قرار می‌گرفته، تاکنون نامعلوم بود».
با
اینکه هنوز کسی نمی‌داند این محل همان شهر باستانی است یا نه، شیوه
شهرسازی جالب‌توجه آن و چیدمان ابزارهای جنگی این شهر می‌تواند اطلاعات
باارزشی را در مورد سال‌های ابتدایی حضور وایکینگ‌ها در این منطقه در
اختیار باستان‌شناسان قرار دهد.
توسط
حفاری‌های انجام شده از سال 2010/1389 تاکنون حدود 30 ساختمان کشف شده؛
اما عکس‌های هوایی و نقشه‌برداری‌های ژئومغناطیسی نشان می‌دهند نزدیک به
200 ساختمان در این شهر وجود دارد. بزرگ‌ترین ساختمانی که در این منطقه کشف
شده، ساختمان بزرگی است که بیش از 30 متر طول و 9 متر عرض دارد.
دوبات
می‌گوید: «بقایای این ساختمان‌ها نشان می‌دهد شهر درگیر جنگ سختی شده است.
بسیاری از ساختمان‌ها سوخته‌اند و نوک پیکان‌های بسیاری در میان دیوارهای
سوخته به چشم می‌خورد. علاوه بر این سعی شده از نوعی سلاح کوچک آهنی که
مانند دو میخ به هم پیچیده رو به بالا قرار داده شده (خسک یا پاگیر)، در
ورودی‌های شهر برای متوقف کردن دشمن استفاده شود. شاید هم این مهاجمان
بوده‌اند که برای جلوگیری از گریختن مردمی که با وحشت از خانه‌هایی که
داشتند در آتش می‌سوختند از این سلاح استفاده کرده‌اند».
شهر گمشده رازهای دفاعی و تجاری وایکینگ‌ها را برملا می‌کند
ساخت
این شهر تقریبا همزمان با تدارک استحکامات شناخته‌شده‌ای که در نزدیکی آن
ایجاد شده، آغاز شده است. این خاکریز 30 کیلومتری سیستم دفاعی گسترده‌ای
بوده که در حدود 700 سال بعد از میلاد توسط دانمارکی‌ها احداث شده است.
دوبات
می‌گوید: «ارتباط میان این شهر تازه کشف شده و استحکامات قدیمی
دانمارکی‌ها نشان می دهد این شهر از اهمیت نظامی ویژه‌ای برخوردار بود.
مطابق نوشته‌های قدیمی در سال 804 بعد از میلاد گوتریک، پادشاه وایکینگ‌ها
که در اولین سال‌های 800 میلادی تعمیر و بازسازی خاکریز قدیمی را آغاز کرده
تا در مقابل حملات از سمت شمال مقاومت کند، این شهر را پایتخت خود قرار
داده است. به نظر می‌رسد این شهر چون توسط آب محاصره شده بوده، در اطراف آن
جلگه‌های متعددی قرار داشته و تنها راه باریکی امکان ورود به آنرا فراهم
می‌کرده، از استحکامات خاصی برخوردار نبود».
در
این شهر خانه‌های کوچک چوبی وجود دارند که درون زمین ساخته شده‌اند، شاید
این خانه‌ها به عنوان استراحتگاهی موقت برای جنگجویان وایکینگ مورد استفاده
قرار می‌گرفته‌اند. البته گروه حفاری موفق شده جواهرات باارزش، مهره‌های
شیشه‌ای و سکه‌‌های نقره را نیز در این شهر کشف کند.
دوبات
می گوید: «شاید این شهر هر زمان که دفاع لازم بوده به یک پادگان موقت
تبدیل می‌شده یا جایی بوده که برای زندگی کارگرانی که استحکامات نزدیک به
آن را بنا می‌کردند، استفاده می‌شد. این استحکامات بسیارعظیم بود و به
نیروی انسانی قابل‌توجهی نیاز داشت».
تیم
تحقیقاتی که در این منطقه کار می‌کند، این شهر را محل دسترسی پادشاهان
وایکینگ یا زیردستان آنها به شهرهای اطراف و مخصوصا شهر بزرگ هدبی می‌داند
که تنها 4 کیلومتر تا آن فاصله داشته و محل دادوستد بین تاجران کشورهای
گوناگون بود. آنها می‌گویند این شهر از اهمیت استراتژیک برخوردار بوده،
رفت‌وآمدها در آن با اجازه پادشاهان وایکینگ انجام می‌شده و احتمالا از
تجار و بازرگانان چیزی شبیه به مالیات یا اجاره اخذ می‌شده است. این گروه
می‌گوید شهر تازه کشف‌شده بهترین انتخاب ممکن برای شناخت بهتر شهرسازی،
ارتباطات بین‌المللی و جنگ و صلح در زمان وایکینگ‌ها است.
