کافه تلخ

۱۳۹۰ آذر ۲۲, سه‌شنبه

برخورد دهنده بزرگ هادرون - برایان کاکس












معرفی برخورددهنده هادرونی بزرگ به زبان ساده

دانلود ویدیو (۹۸ مگابایت): رپیدشر: LHC چیست؟ – مدیافایر: LHC چیست؟
دانلود ویدیو با فرمت و حجم بالای اصلی (۲۹۵ مگابایت): رپیدشر: LHC چیست؟
در این سخنرانی ترجمه شده، فیزیکدان ذرات، برایان کاکس (Brian Cox) کار برخورددهنده بزرگ هادرون (LHC) را
با زبان ساده شرح می‌دهد.
در این جلسه  روشن می‌شود که به چه علت این دستگاه را بزرگترین آزمایش علمی بشر لقب داده اند. این ماشین که بزرگترین در نوع خود است، شور و شوق بسیاری در میان علاقمندان به علم در سرتاسر جهان برانگیخته است. بسیاری آن را نمود پیشرفت علمی و مهندسی انسان در کرۀ زمین می‌دانند. 
امید است با استفاده از داده‌های به دست آمده از این دستگاه عظیم، درک انسان نسبت به ساختار بنیادین جهان گسترش یابد.
در مورد سخنران: برایان کاکس یک فیزیکدان راک استار است! (در واقع پیش از فیزیکدان شدن عضو یک گروه موسیقی راک هم بوده!)کار او از دو بخش تشکیل شده است:
۱. به عنوان یک فیزیکدان ذرات در بخش آزمایش اطلس (ATLAS) سرن کار می‌کند.
۲. وظیفۀ دیگر او آشنا نمودن مردم با علوم است. وی پرفسوری در دانشگاه منچستر است، و در برنامه‌های علمی  بی‌بی‌سی فعالیت مستمر دارد.
بخش‌های پایانی از این سخنرانی جالب:
کل داستان از این قراره. ما می‌دونیم که جهان ۱۳.۷ میلیارد سال پیش در یه حالت بسیار داغ و فشرده -کوچکتر از یک دانه اتم- در مهبانگ آغاز شده. بعد جهان شروع کرده به منبسط شدن و در یک میلیون بیلیون بیلیون بیلیون بیلیونیم ثانیه بعد از مهبانگ، جاذبه از نیروهای دیگه جدا شده. سپس، جهان زیر یه انبساط نمایی رفته که تورم نامیده میشه. در حدود نخستین بیلیونیم ثانیه، میدان هیگز وارد عمل شده، و بعد کوارک‌ها و گلئون‌ها و الکترون‌هایی که ما رو می‌سازنند دارای وزن شدند. انبساط و سرد شدن جهان ادامه یافته، و بعد از چند دقیقۀ کوتاه، هیدروژن و هلیم در جهان پدیدار شدند. همش همینه. اون موقع جهان تقریبا ۷۵ درصد هیدروژن بوده و ۲۵ درصد هلیم، هنوز امروزم همینه. گسترش جهان ادامه یافته تا حدود ۳۰۰ میلیون سال بعد. اون وقت نور شروع کرده به سفر کردن در داخل کیهان که اونقدر بزرگ بوده تا برای نور گذرا باشه. و این چیزیه که ما در تابش زمینۀ کیهانی شاهدش هستیم. و جرج اسموت اون رو به نگریستن به صورت خدا توصیف کرده. در حدود ۴۰۰ میلیون سال بعدش نخستین ستاره‌ها شکل گرفتند. و هیدروژن، و هیلیم شروع کردند به پختن و تبدیل شدن به عناصر سنگین‌تر.

پس عناصر حیات مثل کربن و اکسیژن و آهن، همگی عناصری که لازم داریم تا ما را بسازند در واقع در نسل اول ستارگان پخته شدند؛ که بعد سوختشون تموم شده و منفجر شدند و اون عناصر رو دوباره در سطح جهان پخش کردند. بعد اونا دوباره تو خودشون فروریختند، و نسل دوم ستارگان و سیارات رو بوجود اوردند. و در برخی از اون سیارات، اکسیژنی که برای اولین بار در ستارگان نسل اول درست شده بود با هیدروژن ترکیب شد و آب رو بوجود اورد. آب مایع بر روی سطح. در حداقل یکی و شاید تنها یکی از اون سیارات، حیات ابتدایی فرگشت [تکامل] یافت؛ که در طول میلیون‌ها سال تبدیل به چیزایی شد که روی دوپا راه می‌رفتند. و رد پاشون از ۳.۵ میلیون سال پیش باقیه. و سرانجام رد پایشون رو در جهان دیگری (ماه) برجای گذاشتند، و این تمدن رو به وجود اوردند.